Kukurisje në prag-Arb Elo

Kukurisje në prag-Arb Elo

Të dëshirosh pikërisht tani,
kur koha e ka bërë të sajën e historitë e tua
kanë qenë si të tjerëve, si të të tërëve, aq të zakonshme,
aq të rrëmbyeshme sa ç’janë zakonisht dashuritë,
të duash pikërisht tani, në këtë moshë,
të biesh në dashuri ashtu siç duhet,
ndonëse nuk e di se ç’qenkësh kjo,
ç’kuptim ka kjo?

Ç’vrull të ka zënë, 
ç’krisë të është hapur papritur,
a je mirë o njeri?

Nuk ka se si,
nuk ka se si të jetë tjetër kjo dëshirë
pos përmallim për engjëj, për tjetër botë,
dëshirë pra për të vdekur siç duhet.

Çdo gjë është e mundur,
ndoshta të dërgojnë prej matanë dikë,
dikë vetëm e vetëm që të besosh siç duhet,
që për të madhin asgjë nuk është e pamundur,
ndonëse të zë një kukurisje si Sarën në prag të derës,
kur e mendon veten të rënë.

E ku i dihet? – të thotë një tjetër mendje,
a nuk i pate të tërë të vdekurit e qytezës nuk ka një muaj në banesë, 
a nuk ra shi kur u shëlbyen ato shpirtra?

A nuk ishe, nuk ka shumë, në rrëpirën e Orfeut
e prapa të vinte një hije nëpër natë
dhe nuk e ktheve kryet?

Durim zemër,
ndoshta shkojmë sëbashku për së gjalli
në botën tjetër.

____

Në pamundësi të një botuesi, librin me poezi “Linjë e vonë” të poetit Arb Elo, e gjeni në Amazon. Një paradoks i përhershëm ky me letrat më të mira shqipe!