Shtëpia e huaj-Janis Ricos Ndryshkur porta e hekurt e kopshtit. Bimët kacavjerrëse e kanë mbytur gjer sipër. Të zotët mungojnë prej vitesh, ndoshta dhe kanë vdekur. Ai ka ditë tashmë që i vërtitet kësaj shtëpie sikur kërkon të zbulojë ndonjë të fshehtë, sikur dëshiron të hyjë e të hetojë në brendësi. Një mbrëmje i ra… Keep Reading
Gratë-Janis Ricos Janë shumë të largëta gratë. Çarçafët u kundërmojnë natën e mirë. Vendosin bukën mbi tryezë, që të mos ua ndiejmë mungesën. Atëherë e kuptojmë se faji ishte yni. Ngrihemi nga tryeza dhe themi: “U lodhe shumë sot” apo “rri, do ta ndez unë llambën”. Kur ndezim shkrepësen, ajo kthehet ngadalë dhe niset… Keep Reading
I KËRCËNUARI-JORGE LUIS BORGES Është dashuria. Duhet të fshihem ose të marr arratinë. Si në një ëndërr mizore, ngrihen muret e burgut të saj. E hirshmja maskë ka ndryshuar, por si gjithmonë është e vetmja. E për çfarë do të më vlejnë hajmalitë e mia: përdorimi i shkronjave, erudicioni i mugët, mësimi i fjalëve që… Keep Reading
Dokumentet që duhen zhdukur– Dino Buzzati Jane letra dashurie? Fotografi të ndyra? Poezi rinore? Është një pako e madhe. T’i djeg, po ku? Ai i hedh në banjë, duke i bërë copë e çikë. Kalon kohë… Të nesërmen e shoqja hyn në studion e tij gjithë duke gulçuar: – Je ti që ke hedhur… je… Keep Reading
Poezi vertikale-Roberto Juarroz E TRETA POEZI VERTIKALE (1965) 2 Tjetri që mban emrin tim ka filluar të mos më njohë. Zgjohet aty ku mua më zë gjumi, ma dyfishon bindjen se unë mungoj, zë vendin tim sikur tjetri të isha unë, më kopjon në qelqnajat që s’i duroj dot, m’i thellon zgavrat e braktisura, i… Keep Reading
Roberto Juarroz-(1925 – 1995) 69 Çdokush ikën si të mundet, disa me gjoksin gjysmëhapur, të tjerë vetëm me një dorë, disa me kartën e identitetit në xhep, të tjerë me të në shpirt, disa me hënën e vidhosur në gjak dhe të tjerë pa gjak, pa hënë, pa kujtime. Çdokush ikën edhe pse nuk mundet,… Keep Reading
Keqardhje për vetveten – D.H. Lawrence S’kam parë kurrë asgjë të egër T’i vijë keq për vetveten. Trishtili i vocërr bie në tokë i ngrirë i vdekur Pa ndjerë kurrë keqardhje për vetveten. Përktheu: Arbër Zaimi Keep Reading
Mëhallat e botës-Janis Ricos E vranë… e vranë… Kish dhënë xhaketën për të kthyer, Por s’ arriti ta veshë një të Dielë… Ja ku po varet në derën e rrobaqepësit, Siç varet tabela e kafenesë verore në vjeshtë, Siç varet dielli i mbasdites në një pemë të zhveshur, Asnjë s’do shkojë ta kërkojë më… Keep Reading
Të Drejtët-Jorge Luis Borges Një njeri që punon kopshtin e tij, siç donte Voltaire. Ai që është mirënjohës që në tokë ka muzikë. Ai qe zbulon me kënaqësi një etimologji. Dy punonjës në një kafene në Jug që luajnë shah në heshtje. Qeramisti që mendon gjatë një ngjyrë dhe një formë. Tipografi që ndërton… Keep Reading
Mëhallat e botës-Janis Ricos Vinte pranvera Atë helmetin e flakur dikush e përmblodhi E mbushi me dhe. Mbolli lule Një saksi… dhe lulet e saj të kuqe i bënë dritë mëhallës. Atë topin e vjetër të braktisur të gjermanëve E mbuluan barërat E mori me vete pranvera, e bëri kalë I hypën fëmijëria grykës… Keep Reading
