Rishoh-Sueton Zhugri

 

I rishoh hapat e tua mbi
parmakët e një ekuilibri të dëshpëruar,
lulet e ballkoneve të përqafimeve
me vazot varur jashtë në erë…

Në buzë fjalët antike të lamtumirave
të qarta e të ngrira
si sy nga qielli mbetur hapur
të të vrarëve në llogore.

Të kam dashur,
asnjë zog s’mund
ta cicërojë më mirë;
as qielli
me gjithë blunë e tij
më shumë s’mund ta kaltërsojë.

Mund të ta këndoj pafund, pafund.
Pafund mundem të të dashuroj…

I rishoh hapat e tua mbi dunat e zbaticës
që pikturojnë shputa të lagura
dhe pulëbardha që vallëzojnë
mbi dallgë të buta valse hyjnore

I rishoh ende hapat e tua
që më mbulojnë
si fletë të një vjeshte
të pajetuar
dhe trupat tanë lëvizës
të puthitur, përqafuar nga yjet…

 

10.11.2020