Vajtim-Louise Glück

Papritur, pasi ti ke vdekur, ata miqtë
që nuk kanë rënë kurrë dakord për asgjë
bien dakord për karakterin tënd,
ata janë si një shtëpi plot me këngëtarë që bëjnë prova
i njëjti rezultat:
ti ke qenë i drejtë, ti ke qenë i sjellshëm, jeta jote ka qenë fatlume.
Pa muzikë. Pa kontrapunkt. Vetëm se
ato nuk janë shfaqje;
lotë të vërtetë derdhen.

Për fat, ti ke vdekur; përndryshe
do pushtoheshe nga neveria.
por kur kjo kalon,
kur të ftuarit fillojnë të lëvizin, duke fshirë sytë
sepse pas një dite si kjo,
të mbyllur me ortodoksi,
dielli është jashtëzakonisht i ndritshëm, edhe pse është vonë pasdite, shtator –
kur fillon eksodi,
atëherë ti do të ndiesh
dhimbjet e zilisë.

Miqtë e tu të gjallë përqafojnë njëri-tjetrin, bëjnë pak thashetheme në trotuar
ndërsa dielli fundoset dhe flladi i mbrëmjes valëvit shallet e grave-
ky, ky, është kuptimi i
“një jetë me fat”:
që do të thotë të ekzistosh në të tashmen.

Përktheu: Arlinda Guma