Sytë i kemi në ndoshta, zemrat në përse-Sueton Zhugri Sytë i kemi në ndoshta,si dritare të varura mbi mjegull,ku horizontet s’janë kurrë të plota,veç copa hënash që premtojnë, pastaj shuhen. Zemrat i kemi në përse,varur në një fije pyetjeshduke rrahur si orë pa akrepaqë matin jo kohën,por ankthin e hapësirave të paprekura. Ndërmjet ndoshta-ve dhe… Keep Reading
NATËN NËN QIELL-Sueton Zhugri Kjo është anija dhe ne të dy mblidhemi dritareve duke numëruar flakërimat e çuçurisim; Ti thua:Fryma Unë them:Ky element i bukur i gojës tëndeMe hapje-mbyllje fjalësh nëforma nebiolash Hunda: Një rrëpirë nga ku bie pafundësisht i palodhurSizifi. Buzët: Qeramikë e butë e antikëve në Knosos Dhëmbët: Yje të mbledhur nga dridhërimat… Keep Reading
Algoritëm shpresash-Sueton Zhugri Kur sheh detin në furtunëçdo gjymtyre e tij bie përsipër një tjetre ngjitur. Grushte gjigante shkume shpërthejnë mbi shkëmbinj e në tërheqje tregojnë rrëfenja mbi bardhësinë e shpirtrave nën taban. Iluzione dallgësh përcillen bregutnumerikë në pafund.Ne njerëzorëte fillojme dhe mbarojmë këtë numërimgjithmonë diku në mes,rrugëtim në xhepa çmendurie,me shpresënqë do të na… Keep Reading
Lajthi atomike-Sueton Zhugri Ata që ndërtojnë një bombë bërthamore,netët pa fund në format e projektimit, orë e orë të ndezura përdjegien e reaktorëve, përmasat minimaliste të tragjedive kimialiste, përqendrimin e uranit të truve, vetasgjësimin e principit njerëzortë paqeve,këta njerëz që përgatitin holokaustin e përbashkët të rracës frymore. Këta njerëz që pas pune bëjnë dashuri me… Keep Reading
KËMISHA E LINDJES- Sueton Zhugri Dikush thotë seka lindur me këmishë, Tjetërkush i përgjigjet:të lumtë, të shkosh në varrme kostum!Është si atëherëkur shpërthimet diellore sulen drejt hapësirës me formën e kravatave me fyt të mbyllur…Ofshamat i ndiejmë deri në tokë.Rrezatimin e vdekjes përthith shtresa e ozonit si të ishte kapak i një syri të çeliktë… Keep Reading
Verbëri-Sueton Zhugri Sot i dhashë dorën një fëmije të verbër: Anna, lexova, varur rreth qafës së brishtë.Ajo mund të numëronte llojet e tingujve të çdo sekonde.Një Mozart ngjyrash nga bluja lëndore deri në pafundësi.E ndrojtur, e sjellshmeme pafajësinë e një pike shiuajo të lag në shpirt fare pa të prekur.U largua në turmë dhetrokitja e… Keep Reading
Goja e humbjes-Sueton Zhugri Nuk i kemi më dhëmbët në gojën e humbjes,përtypim perëndime të buta e klishe të qarta mëngjesore Artizane,drita diellore ngul fotone mbi irisin e syve,si rrobaqepësja me gjilpërëfije të arta mbi lëkurën e topit të shpuar.Unë mbledh antikuare çastesh të tilla, si atëherë kur ti solle një gomar vizatuar nga vajzukja… Keep Reading
NA NGROH I NJËJTI YLL – Sueton Zhugri Të dy pranë këmbëkryq Përballë këtij ylli duke u ngrohur Rreshkemi Vlohemi me bulëza Dhe nuk e kemi Një bisht si të qenit Ta dridhnim në ajër Për të shpallur Mirënjohjen, As mjaullimat e maces Që ta grisnim heshtjen E kësaj jete të bardhë e të fundme… Keep Reading
Atit tim-Sueton Zhugri Lulet sikur prisnin diçka për të çelur, si ato furrënaltat që gojëhapura presin hekur në heshtje për të kalitur çelikun, si vija ndarëse midis dëborës dhe buzëqeshjes, gonxhet mbanin sytë mbuluar dhe sikur thoshin:do t’i hapim në qershor, duhet pritur edhe pak. Ende kohë s’ka ardhur kohë, kohë, kohë…për të lindur dhe… Keep Reading
Mbi gur dhe nën gur-Sueton Zhugri Mbi gurin e tokës vë kokën, Nën gurin qiellor marr frymë Gjithçka me eklipse përsëritjesh Rrotullime njëditënatëshe pafundmi, oh S’dua të vdes i krahasuar.Jam ky që jam pa miniaturë.Brenda qelizave të mia jetojnëUnë, ti dhe universi Gurëz latuar mes gurëve në Miljona ëndrraMbetur kanë jo shumë vite për të… Keep Reading
