Fundi i luftës-Dahlia Ravikovitch Ai erdhi në mesnatë, këmbët të prera, plagët e vjetra të përthara prej kohësh. Ai erdhi nga dritarja e katit të tretë, ç’mrekulli që mundi të hynte. Jetonim kohë hidhërimesh të mëdha; shumë kishin humbur të afërmit. Rrugët ishin të shtruara me karta të grisura, mbushur me jetimë që ktheheshin.… Keep Reading
Dahlia Ravikovitch -Kukull mekanike Atë natë, isha veç një kukull mekanike, kthehesha majtas, djathtas, në të gjitha drejtimet. U shemba, përtokë dhe u shkërmoqa në mijëra pjesë. U orvatën, me një dorë mjeshtërore, të më mblidhnin copëzat. Sërish, u ktheva në gjendje të mirë, isha e matur, e nënshtruar, por nuk isha gjë tjetër… Keep Reading
Deklaratë e së ardhmes-Dahlia Ravikovitch Një njeri i uritur apo i pavendosur do të bëjë kompromise, ose gjëra për të cilat nuk ka ëndërruar kurrë në jetën e tij. Papritmas, përkul kurrizin, ç’i ka bërë vallë kurrizit për ta patur kaq të kërrusur? Humbja e krenarisë. Dhe e qeshura i ngrin sheh duart e… Keep Reading
Kujtesë e kulluar-Dahlia Ravikovitch Vetëm kur fytyra fillon të shuhet diçka të kujtohet në tërësinë e saj. Kur fytyra shuhet dritat hutohen dhe ngjyrat dalin prej pamjes. Yjet bien nga sipër, të elektrizuar. Bari i tokës gumëzhin. (Dhimbja e rritjes është më e madhe se ajo e venitjes.) Gjithë ç’na verbon sytë i rikthehet… Keep Reading
Të kujtohet sigurisht-Dahlia Ravikovitch Kur të gjithë largohen mbetem vetëm me poemat, e mia, dhe të tjerëve. Preferoj poemat e shkruara nga të tjerët. Qëndroj në heshtje dhe ndihem e çliruar. Qëndroj. Ndonjëherë dua që të gjithë të largohen. Të shkruash poema është ndoshta diçka e këndshme. Ti je gjithashtu në dhomë dhe muret… Keep Reading
