Mbuluar me gjethe në pyll-Sueton Zhugri

 

Mobilje-gjethe-poliestër
flokë-fytyrë-lëkurë-alabastër
Muret njohin frymën dhe afrohen
T’i shohësh sytë e saj do të thotë të biesh në një hon:
Na e falni rrëmujën!
Por gjithçka është në vendin e saj të përsosur, gjithcka ndodhet aty ku prehet fjala: befas!
Shtëpia ka gojë, pëshpërit, të fërkohet me push këmbëve, dhe në shpirt ndjen një mjau…
E dhimbshme do thoje ti, por unë më s’e di,
nëse flet ti apo shtëpia
Letrat e bixhozit hedhur mbi tavolinë
dhe dysheme. Ka thirrje kujtimesh kur
rubineti i ndryshkur gërvin dhe pështyn
me gulçe një ujë të zi:
Na falni me rrëmujën! sërish muret si të vizatuara,
Gjithçka e përsosur në lëmshin e saj
Unë jam i falur, i flakur këtu, jam pjesë e orendive,
ja fotografia bardhezi e fëmijërisë në mur
epur anash dhe ora pa kapak me
akrepat që duket sikur koha i ka shtrembëruar
Këtu jemi të gjithë të zhveshur
Gjenitalet janë gjetheorendi,
Mbulohemi nga letra e mureve
— një vezë të zier? – pyet ti
Por unë po shoh si varen gurët e të shkuarës nën tavan në dritën e një abazhuri të kalbur
– hape sirtarin, do gjesh një kuti me puthje
që s’ti kam dhënë kurrë.
Merri dhe ik dhe nëse kthehesh herë tjetër këtu, mbylle derën pas teje…
Unë jam një orendi dhe kjo që ndjej
e bën kaq të besueshme këtë shtëpi,
sikur të isha i mbuluar me gjethe në pyll.

15.12.2022