Antony-Ardita Jatru
Antony,
mos vdis kësaj vjeshte
se ky pikëllim i kuqërremtë i natyrës
duhet ndjerë në asht
dhe muzgun kur ngjit fytyrën qelqeve me brymë.
Eh, dhe liqenin e hirtë e të heshtur pa një shpend.
Por asnjë vjeshtë nuk është njësoj
as dashuritë.
Pa gjak Antony… pa gjak e do kjo jetë.
Në fund të fundit Antony
kjo është jeta,
i njëjti diell që lind
të njëjta dhe perëndimet.
Fati ynë nuk është i njëjtë.
Ndaj kur të zgjohesh mëngjesin tjetër
eja më trego historitë e tua, i kthjellët,
për zhgënjimin tënd me zonjën Mina
e për natën e ndarjes që u rrahët paq.
Për të shtunën që desh vrave veten për pak.
Tregomë gjithçka…
O Zot, më dhimbsesh.
Ta marrë e mira, sa shumë që ngjajmë.
Ky yll është për të gjithë ne-Tasos Livadhitis
Ky yll është për të gjithë ne-Tasos Livadhitis-(1952)