Luan Rama Artur Rembo i pëlqente katedralet… Ai fliste për katedralet që ndereshin në qiell. Bodler i pëlqente gjithashtu… Monet pikturonte në dhjetëra variante e tone ngjyrash katedralet e përhumbura të Reims apo të Milanos… Ёshtë dehëse një katedrale, është magjiplotë. Hygo do të shkruante për jetën, vdekjen dhe rilindjen katedraleve; Ogyst Roden (Auguste Rodin)… Keep Reading
“Unë kam besuar gjithmonë dhe ende besoj se artistët që jetojnë dhe punojnë për vlerat shpirtërore nuk mund dhe nuk duhet të qëndrojnë indiferentë në një konflikt në të cilin vlerat më të larta të njerëzimit dhe qytetërimit janë në rrezik.”-Pablo Picasso Guernika – Pablo Picasso (Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia) Më 26… Keep Reading
Luan Rama Rikrijimi i natyrës në një tablo besoj se duhet të jetë në vetvete një lloj ekstaze, çka nuk e kam provuar. Ndryshe, të gjithë piktorët e përjetojnë atë, pasi me penelat e tyre ata kërkojnë të depërtojnë brenda natyrës, të bëhen pjesë e saj, të jenë shiu, dielli, vetë ajri që vibron, të… Keep Reading
Luan Rama Disa ditë pasi kishte mbërritur në Paris, një ditë të dielltë, mjeshtri plak mori drejtimin për nga rruga “Buonaparte”, drejt kafenesë pranë “Ecole Superieure des Arts”, jo shumë larg Seine-s. Duke iu afruar asaj kafeneje simpatike buzë rrugës, një “café-tabac” tipik parizian, ai sepse u rrënqeth. Ndoshta pse iu ngjallën kujtimet rinore, ato… Keep Reading
Luan Rama Në takimin tonë të parë në Paris, Sali Lutolli ishte një njeri nga më të zakonshmit e botës. Nuk e njihja. Vinte nga larg, nga lufta, nga një botë kaosi e bombash, reprezaljesh, dhune. Në vitin 1999, atë fund mijëvjeçari, Lutolli kishte zbritur në tokën e lirisë «France-tokë azili», e megjithatë syri i… Keep Reading
Nga Picasso e Balthus-i – te vetvetja Luan Rama Sado origjinalë kanë qenë mjeshtrit e mëdhenj të artit, veçanërisht nga “Renesanca” e këndej, përsëri, jo rrallë gjejmë mes tyre përsëritje, remineshenca, pikëtakime vendimtare apo të rastësishme. Në Paris, kohë më parë ishte hapur një ekspozitë rreth afërsive të dy piktorëve italianë të kohëve të ndryshme… Keep Reading
Luan Rama Në hyrje të kishës së madhe të Saint-Sulpice, në Saint-Germain-des-Près, aty ku ishte pagëzuar fëmija i quajtur Charles Baudelaire, gjenden afresket e fundit të Eugène Delacroix, pasi pikërisht aty ai u ftoh dhe shpejt sëmundja do ta mundë për ta çuar drejt vdekjes. Pothuajse njëqind metra më tutje, në «Place Furstenberg», ishte shtëpia… Keep Reading
Gjithçka po errësohet ende… Pellgu i ujit vezullon. Një mizëri yjesh. Eshtë iluzioni që krijohet kur dielli perëndon dhe dielli i brendshëm i shpirtit, dielli i artit, ngrihet… Po, tabloja ime u krijua!… – Corot Luan Rama Le ta kundrojmë gjatë… Ёshtë « Shqiptarja » e Corot, një tablo mitike për ne shqiptarët. Çuditërisht jo në sfondin e… Keep Reading
Luan Rama Fytyra e vetme e Mërkur Bua Shpatës, por dhe e rrallë ndër stratiotët shqiptarë të shekullit XVI,[1] qëndron sot ballë nesh, shfaqur kështu pas thuajse pesë shekujsh, duke kapërcyer nëpër mjegullat e historisë. Eshtë një portret i fuqishëm e njëkohësisht melankolik, me një tis të lehtë trishti, çka në fillim studiuesit dhe historianët… Keep Reading
Luan Rama Shtëpia e Giacometti-t në lagjen time ka vizitorë të rrallë. Një shtëpi e ulët njëkatëshe me një oborr të vogël gjithnjë të gjelbëruar, me atë portë druri dhe karrigen e tij, pallton, dyshekun dhe cigaren e fundit. Një thjeshtësi jete, strehe e rruge që i dha frymë piktorit të ri zviceran Alberto Giacometti,… Keep Reading
