KOHË ME DIELL-Gazmend Krasniqi Ikin avionët dhe zogjtë,Dhe heshtja, si gjithnjë me pak mund, Ngre skeptrin e ndryshkur;Sa, edhe qyteti atje përtej, gjysmë i mpirë, Kërkon të mbysë rrahjet e zemrës së vet. Vetëm një trung ulliri,Përkulur si kokë filozofi,Mbledh çfarë nxjerrin nga toka gishtat e diellit:Kush kthehet nga harresa, kërkon një zë –Jo atë… Keep Reading
Anija e artë-Emile Nelligan Një Anije e madhe e mbathur në arKaltërsi preknin velat mbi dete të panjohurLuspë dashurie, flokë shpupuritur, gjoks zhveshur,Lundron në kryeradhën e një dielli që djeg Mbërriti një natë që u ndesh me thellëtirënNë oqeanin gënjeshtar ku sirena këndonMbytja e tmerrshme ia përkuli kryetNë humnerat e Vithimës, së rrethit vicioz Ishte… Keep Reading
Varri i zezakes-Emile Nelligan Asohere vithisur prej nesh i dimrave thëllim Në të fundmit qiej të zbehtë të marsit, e shpumëNëpër shkorretet funebre me aromë kannelleKu farëzohen dyshimet e porsaçelura të pemëve Të lartave degë shpuar me zogj të ndryshëmFrymëmarrje të trishta gufojnë shpirtrat e tyreNë limonin e njomë dhe të athët e rikthyemQë Afrika… Keep Reading
Revista defekt-teknik u drejtoi një pyetje, shkrimtarëve dhe joshkrimtarëve, mbi mënyrën sesi këndvështrohen personazhet femërorë në letërsinë botërore dhe në atë shqiptare. Përgjigjia e parë erdhi prej Ernest Markut. Arlinda Guma: Mendoni se në letërsinë botërore, përfshi edhe në atë shqiptare, personazhet femërorë duke u këndvështruar së shumti nga shkrimtarët burra, kanë një boshllëk të… Keep Reading
GJËRAT E VOGLA-Visar Zhiti Vetëm me një gjethedi të flas për pyllin dhe vetëm një ylltë thotë se s’je vetëm një këpucë e humburtë zgjon rrugë pafund. Ndize një cigarenga paketa e Prometeut. 1972 DRITARET Dritaretjanë britma ime që të braktisetdhoma e errët e vetmisë. Keep Reading
Romanca e verës-Emile Nelligan Krenari e gjelbër e qeshura jetësore përzihet O net të bukura të majit! Në kor zogjtëNë zemër shpresat ripërtërihen Formojnë preludin e tyre në guvën time O net të bukura të majit! Mbrëmje të lumturaNjë organo shkrepëtin tej një të trishte melodieDhe rrezet e diellit, sikur shpata ngjyrëvjollcë Çapojnë zemrën e… Keep Reading
KUNDËRUNGJILLI SIPAS JUDËS-Visar Zhiti …dhe Juda tha: unë u ringjalla, deshi Djalli dhe u bë,s’mund të më çonte në parajsë, ku s’ishte as vetë, më shumë në qiell isha unë, i varur në degën e pemës, e këputi me dhëmbë litarin dhe rashë mbi tokë. Ngrihu, tha Djalli, shko dhe përhap gulçet e mia, ja,… Keep Reading
E bardha dhe e kuqja-Sueton Zhugri Kjo është një pemë ku zogjtë vijnë të vdesinËshtë një dallgë ku shkuma e thellësive mbaron së qariNjë lëndinë ku hëna me dritën e sajdhëmbëshkulet dhe mbyll sytëNgjyrë që plagosja braktis mbi dëborë… Unë jam abazhuri i motçëm i ëndrrave që e harron ndezur lodhur me kokën mbështetur mbi… Keep Reading
Emile Nelligan lindi më 24 Dhjetor, 1879, në Montreal. Në moshën 16 vjeç publikon poezinë e parë. I portretizuar si “fëmijë i mbyllur dhe i eklipsuar tërësisht nga poezia” është një nxënës me nota të dobëta në shkollë. Ndikimet e para janë klasikët Millevoye, Lamartine, Musset, derisa zbulon poezinë e Verlaine-t, Baudelaire-t, Rodenbach-ut. Pasi është… Keep Reading
POEZIA NË BURG-Visar Zhiti MALLKIMI Të gjithë të mos kthehen në shtëpi mbrëmjeve… Të mos kesh copën tënde të mbrëmjes, dhomën tënde të mos kesh, as rrugën, as kthimin. Tmerrësisht njëlloj të jenë ditët, pesë herë rresht e premte, gjithmonë e martë ters, asnjëherë e diel. Të mos kesh më shqetësime të vogla punë lotësh… Keep Reading
