Poezi nga Jamarbër Marko Ata të thyen më dysh Unë t’i bashkova me kujdes pjesët. Ata të copëtuan e të shpërndanë në botë Unë jetova shumë jetë I gjeta copat dhe të ngrita përsëri. Ata të shtypën e të bënë pluhur Dhe era e ftohtë e kënaqësive të tyre Të shpërndau kudo. Unë pagova… Keep Reading
Vendit tim pa dashje-Jamarbër Marko Ej ju Ku e keni futur Ana Kareninën? Marr me kujdes librin – Njësoj, – them Siç qëndronte në stacion Edhe tani Mes këtyre librave shqiptarë. ________ Shkëputur nga vëllimi me poezi: “Rastësisht me dashje” Keep Reading
E fshehta Më e bukura, më e mira, më e dashura, Hyjnë nga njëra zemër në tjetrën Dhe treten larg në detin e heshtjes Ndërsa ti pa u kuptuar Hyn në të gjitha zemrat njëkohësisht *** E patitulluar Isha kurioz për të parë Dhe pashë Pastaj u pendova Dhe pashë përsëri *** E patitulluar… Keep Reading
Në dhomën time te tavolina e vogël-Jamarbër Marko Përsëri këta trëndafilët Dhe përsëri këta trëndafilët Çuditërisht të mrekullueshëm e të papërfillshëm. Si ditët dhe ngjarjet. Si njerëzit e mëdhenj e si lypësat Me krenarinë lavdinë e mërzitjen. Përsëri këta trëndafilët e përsëri këta trëndafilët Si gjithmonë përsërisin Si njerëzit dhe lavditë Atë çka shpreh… Keep Reading
Pa emër-Jamarbër Marko U rrëzuan të gjitha mrekullitë në greminë Askush nuk i vuri re Vetëm i panjohuri Ulur tek stoli i tij Duke pritur të ardhmen Secili ëndërron të jetë cigarja e fundit në paketën e madhe Ku tymi mbulon gjithçka Lë pa prekur majën e mprehtë Atje ku jeton njeriu i vërtetë… Keep Reading
Ti erdhe Me vdekjen karficë në gjoksin e frymëmarrjes Dhe u largove Me sy jeshilë Që gëlltitën luftën time të humbur… Jamarbër Marko Luan Rama Sapo mora vesh ikjen tënde, m’u kujtuan menjëherë fjalët e fundit të Rimbaud, (Rembosë), kur në shtratin e vdekjes i kishte thënë të motrës: “Unë do të shkoj… Keep Reading
