MALET E DIAMANTIT-Ko Un Piktori gjysm’ i verbër Choe Buk Shkoi te burimi Byeokha Nën majën e thiktë të maleve të Diamantit – Një njeri i famshëm Duhet të vdesë në një mal të famshëm Si tha këto fjalë U hodh në humnerë Kim Hong-do-ja që ishte me të vrapoi Dhe… Keep Reading
Mbaji mend-Yehuda Amichai Mbaji mend ca vogëlsira. Mbaje mend si vishet njeriu që ti do, në mënyrë që një ditë, pasi ta kesh humbur, të dish të thuash se ç’rroba mbante, xhaketën kadife, shapkën e bardhë. Mbaji mend ca vogëlsira. Se nuk kanë fytyrë dhe shpirti u rri strukur, e dënesa e tyre i… Keep Reading
Granit Zela Në spital u zhgënjyen shumë kur pacienti doli nga koma. Madje, pak të thuash, u zhgënjyen; “u tronditën” do të ishte fjala e duhur. Ishte bërë gjithçka gati për një operacion të suksesshëm por, ndërsa po përshkohej me shtratin lëvizës nga dera e korridorit për tek salla e operacionit, doktoreshë Zerja pikasi një… Keep Reading
REPUBLIKË-BESNIK CAMAJ strehë e dashnisë sime të pambarueme anipse copë-copë kam ra n’dashni me ty edhe pa t’pasë më ke ngrohë m’ke dhanë dije e m’ke ba hije më thërret n’emën e mbiemën m’i mbron rrënjët edhe fijet e sa herë dua me t’përshndetë bahem pluhun i rrugëve tua t’kapi për strehe e ngreh… Keep Reading
Sa i përket pranverës-Bertolt Brecht Shumë kohë më parë Se të zhyteshim në naftë, çelik e amoniak Secilin vit ndodhte Një kohë kur drunjtë gjethonin dhunshëm e pandalshëm Të gjithë i mbajmë mend Ditët që zgjateshin Qiellin më të kthjellët Ndërrimin e ajrit Pranverën që afrohej me hapa të sigurt. Ende lexojmë nëpër libra… Keep Reading
Paspak-Jorge Luis Borges Paspak mëson ndryshimin e zbehtë ndërmjet mbajtjes së dorës dhe prangosjes së një shpirti. Dhe mëson se Dashuri nuk do të thotë të mbështetesh te tjetri Dhe bashkëjetesë nuk do të thotë siguri Dhe fillon të mësosh se puthjet nuk janë pakte Dhe dhuratat nuk janë premtime Dhe nis të pranosh humbjet… Keep Reading
Nji zog lëngon-Martin Camaj Libri i besimit të shpendëve thotë: çdo zog shtrin krahët e vdes mbi bar, ndëshkim pse preku kufijtë e ndaluem mes qiellit dhe dheut. Nji zog lëngon për vdekje mbi bar: gjethet ndër lisa janë zogj e shokë të pambërritshëm e losin me dritë e diellL larg dy… Keep Reading
Gozhdët-Janis Ricos E tepërt dhe kjo, ajo edhe tjetra. Ngordhi qeni, ngordhi kali. Kova e zbrazët poshtë shkallës. Peshkatarët shëtitës thërrasin në rrugë. Shtëpia gumëzhin mungesë dhe në pasqyrë, Krishti i zbehtë mbi kryq shtrëngon, si koprrac, në grushte dy gozhdë Përktheu: Romeo Çollaku Keep Reading
Mbi vetëvrasjen e refugjatit W.B. – Bertold Brecht Më thanë se ti e ngrite dorën ndaj vetvetes E i paraprive kasapit. Pas tetë vjetësh në ekzil, duke vëzhguar ngritjen e armikut Edhe në fund, i shtyrë drejt një kufiri të pakalueshëm Kapërceve, kështu më thanë, një kufi të kalueshëm. Perandoritë bien. Kryetarë bandash Krekosen vërdallë… Keep Reading
Wolfgang Borchert Na ishin njëherë dy njerëz. Kur ishin dy vjeç, rriheshin njëri me tjetrin me duar. Kur ishin dymbëdhjetë, rriheshin njëri me tjetrin me hunj dhe qëlloheshin me gurë. Kur ishin njëzet e dy e qëlluan njëri-tjetrin me pushkë. Kur ishin dyzet e dy e goditën njëri-tjetrin me bomba. Kur qenë gjashtëdhjetedy u… Keep Reading
