Lista e gjatë-Alain Bosquet Sa e gjatë është lista juaj! Shelli që është kthyer në hi, Kits, miku më i mirë i qenies dhe mosqenies, Pushkini, i vrarë se mbrojti dashurinë, Lermontovi, me jetën e tij në mëshirën e fatit, Tristan Korbier që përçmonte veten, Lotremoni që refuzonte gjithë të tjerët, Pegi, i kositur… Keep Reading
ELISABETH LANGGÄSSER Këtë monolog që mbaron në mënyrë të çuditshme e dëgjova në stolin e lulishtes të një spitali psikiatrik provincial, që ishte njëkohësisht edhe azil pleqsh. Po prisja në atë kohë një të njohur, të cilin pak para mbarimit të luftës së fundit[1] e kishim nxjerrë me tronditje nervore nga bodrumi i shtëpisë së… Keep Reading
Varret e paraardhësve tanë-Janis Ricos Duhej të ruanim të vdekurit tanë e forcën e tyre, mos ndoshta ndonjë çast kundërshtarët tanë i zhvarrosnin dhe i merrnin me vete. Dhe, atëherë, pa praninë e tyre, do rrezikonim dyfish. Si do jetonim pa shtëpitë, mobiljet, tokat, dhe mbi të gjitha, pa varret e paraardhësve tanë, luftëtarëve… Keep Reading
Tatëpjeta-Alain Bosquet Sahati i sallonit i ka humbur akrepat e tij dhe tri dritaret janë murosur tashmë. Apartamenti ka ende erën e poezive që digjen, veç në mesnatë ai pret të vijnë ca lypës t’u shpërndajë disa globe të botës, kuti «tabako»-je dhe smokinge të ngrëna nga mola. Ka veç një merak: duhej të… Keep Reading
ME ERËN-Janis Ricos Era zuri të fryjë, të rendë në udhë, në livadh. Para erës vraponin qetë, bujqit, djali i mamisë. I fundit, duke çaluar, vinte Zoti. Nga dritarja, një grua, mbas xhamave, e vështroi në sy. Pastaj i uli sytë, i ktheu shpinën, iu afrua tryezës dhe nisi të presë bukën. Përktheu:… Keep Reading
Ringjallje-Janis Ricos Askush s’u përkujdes për kopshtin, vite tashmë. Ndërkohë, sivjet – maj, qershor – lulëzoi vetë sërish, rrëzëlliti i tëri gjer te kangjellat, – njëmijë trëndafila, njëmijë karafila, njëmijë mëllaga, njëmijë grashina – vjollcë, e portokalltë, e gjelbër, e kuqe, e verdhë – ngjyra-flatra; – gruaja me ujitësen e saj të vjetër, rishtas… Keep Reading
TORTURA-Wislava Szymborska Asgjë s’ka ndryshuar. Trupi vuan, duhet të hajë, të marrë frymë dhe të flejë. Nën lëkurën e hollë ka një rezervuar gjaku, pastaj dhëmbë dhe thonj me shumicë, eshtra të thyeshme, deje që shtriqen. Të gjitha këto i merr parasysh tortura. Asgjë s’ka ndryshuar. Trupi dridhet siç është dridhur para dhe pas… Keep Reading
Padrejtësi-Alain Bosquet Thashë: «Ç’fatkeqësi!» dhe u lejova pemëve të shkulen nga toka për të ikur galop ndër lëndina, për të takuar detin, në Jug, në Veri. Thashë: “Nuk është e drejtë!” dhe u dhashë leje lumenjve të zhgënjyer që si karavella të vjetra të rikthehen në burimet e tyre. Thashë: “Është plagosëse”, kaltërsia, me… Keep Reading
EDUARDO GALEANO FRIKA Një mëngjes, indianët na dhuruan një lepur. E çuam në shtëpi, të mbyllur në një kafaz. Aty nga dreka, ia hapa derën e kafazit. Në mbrëmje u ktheva dhe e gjeta siç e kisha lënë: brenda në kafaz, me trupin ngjitur te shufrat e hekurta, lepuri dridhej nga frika e lirisë. FRIKA… Keep Reading
Njeri në formë libri-Alain Bosquet Një qenie njerëzore duhet lexuar siç shfletojmë një libër të vjetër. Diku do të ndjekim një frazë me shumë kuptime: ndonjë mushkëri, ndonjë gju… diku nuk do kuptojmë një kapitull të shkurtër, një ball apo vështrim zhbirues. Do qeshim para një pasazhi të guximshëm: sqetull e lagur apo një… Keep Reading
