Pasaporta – Mahmoud Darwish

Ata nuk më njohën në hijen
Që më thithte ngjyrat në këtë Pasaportë
Plaga ime për ta qe thjesht një ekspozitë
Për turistin që pëlqen të mbledhë fotografi
Ata nuk më njohën,
Ah… Mos e lini
Pëllëmbën e dorës sime pa diell
Sepse pemët më njohin
Mos më lini të zbehem si hëna!

Të gjithë zogjtë që ndoqën pëllëmbën time
Drejt derës së aeroportit të largët
Të gjitha fushat me grurë
Të gjithë burgjet
Të gjithë gurët e bardhë të varreve
Të gjithë kufijtë me tela me gjemba
Të gjitha shamitë që valëviteshin
Të gjithë sytë ishin me mua,
Por ata i hoqën nga pasaporta ime

I zhveshur nga emri dhe identiteti im?
Në tokën që e ushqeva me duart e mia?
Sot, klithi Job-i
Duke mbushur qiellin:
Mos më bëni sërish shembull!
Oh, zotërinj, Profetë,
Mos i pyetni pemët për emrat
Mos i pyetni luginat se kush i lindi
Nga balli im shpërthen luari i dritës
Nga dora ime buron uji i lumit
Të gjitha zemrat e njerëzve janë identiteti im Ndaj merreni pasaportën time!

Përktheu: Arlinda Guma